نبودنت را به سوگ نشسته ایم...

رفت و گلستان دلم خار شد......شام سیه باز پدیدار شد

رفت و بهارات همه پاییز شد......کاسه صبر همه لبریز شد

رفت ولی آیینه مهر بود ...... پاک دل و خوب و پریچهر بود

رفت ولی شعله به جان ها کشید......آتش غم را به دل ما کشید

رفت ولب آیینه نور بود...... زنده دل و دولت مسرور بود

اوکه پراز مهرو وفا بود رفت......رفت ولیکن به خدا.زود.رفت

رفت ولی پشت مراهم شکست......عهد مرا با غم صدساله بست

امدم انگار ولی دیر بود...... کار مرا قسمت تاخیر بود

حسرت یکبار دگر دیدنت.....حسرت ان قهقه خندیدنت

مانده به دل مانده به دل بیوفا...... درگذر ار علت تاخیر ما

روح تو آزاده و آزاد بود.....روی تو خندان و دلت شاد بود

دیرشد ای نور دوتا دیده ام.....جای رخت عکس تورا دیده ام

امده ام اینبار ولی بی وفا......گفت کسی رفته ای از جمع ما

گفت ولی شعله به جانم کشید.....اتش غم را به جهانم کشبد

گفت که دگر از بر ما رفته است.... گفت که در زیر زمین خفته است

گفت ولین نشود باورم......چیز دگر گفت مرا مادرم

گفت که چون جام عدم سرکشید....وقت اذان سوی خدا پرکشید

جایگه او نه دل خاک بود....منزل او گنبد افلاک بود

عرش طلب کرده کز خاک رفت....پاک ترین.پاک بد و پاک رفت

پ.ن: تقدیم به عمه عزیزم که برام مثل یه خواهر بود..عمه به خدا ۳۲ سال سن پرواز نبود..دلم برات تنگ شده ..